domingo, 7 de diciembre de 2008

Lucas choraba...


... pero ahí estaba Clara para abrazalo.

Lucas choraba porque acababa de chocar cun compañeiro. Eu estiven consolandolo, falando con él, e xusto nese momento, Clara levantouse do seu sitio, acariñoulle o brazo e de súpeto o abrazou. E pasouselle nun plis plas.

3 comentarios:

Ana dijo...

Ooooh!!! E que eu sempre digo que o mellor son os abrazos curativos, con eles pasan todas as penas!!
Biquiños

quintob dijo...

Non hai nada como o cariño.Con el curase todo.
Biquiños
Pilar

Anónimo dijo...

Un abrazo para Clara y otro para Lucas.De Eva.